الحمدلله اخوان المسلمین 84 سال است که در دنیا جا گرفته وبه صورت اختصاصی طرفدارانی پیدا کرده اما با این کودتا که هدف از آن آزادی فرعون زمان حسنی نامبارک و جنگ با خدا ورسولش(ص) است ومیخواستند مکر بکنند غافل از اینکه ومکر مکرالله والله خیر الماکرین و مکر و نیرنگ آنهابه خودشان برگشت واخوان المسلمین در دل تمامی مردم جهان به صورت حق و با زلالی تمام جای گرفت و در بین جهانیان طرفداران زیادی پیدا کردند به راستی این برهه از زمان را باید پیروزی اخوان المسلمین و مسلمانان مصر وجهان نامید و رسوایی عبدالفتاح السیسی وارتش ومزدوران بیگانه نامید.

جزاکم الله خیرا. کاش می توانستم در این اعتراض شرکت کنم. به کسانی که توفیق این کار را می یابند از همین الان تبریک میگم.

آدرس رو قید کنید لطفا خیابان ولنجک خیابان 16 پلاک 13 دفتر حافظ منافع مصر در تهران

كشتار مذبوحانه انسانهاي بيگناهي كه در سكوت رسانه هاي مدعي حقوق بشري صورت گرفت نشان از زنده به گور شدن دموكراسي دروغين غرب و آمريكاي جنايت كار و صهيونيزم را دارد. آنانكه از خون سگي به نام دفاع از حقوق حيوانات نمي گذرند اما ريخته شدن خون انسانهاي آزاده اي كه براي حقوق به حق شان قيام نموده اند را در سكوت مرگبار رسانه اي مخفي مي كنند تا مبادا در گوشه اي ديگر از اين جهان كسي نداي آزادي سر بدهد و نان آنها را از ذخيره ها و گنجينه هاي خدادادي ملل محروم به آجر تبديل كند. و امروز بر هر انسان آزاده اي در هر جاي دنيا با هر ابزار و وسيله اي كه بتواند صداي مظلومان مصري را به گوش مردم آزاده دنيا برساند واجب است كه آن را انجام دهد و اين حركت زيبنده جماعت دعوت و اصلاح را مي ستايم كه داد مظلومان را با صداي رساي ملت عزيز ايراني فرياد خواهد زد تا پيوند بخورد با صداي آزاد انديشان در سراسر عالم و خواب راحت را از سر مدعيان دموكراسي بپراند و بر اندام لرزان سيسيها رعب و وحشت بياندازد.

ما، همان جمع پراکنده . . . موج، می‌آمد، چون کوه و به ساحل می‌خورد. از دلِ تیرۀ امواج بلند آوا، که غریقی را در خویش فرو می‌برد، و غریوش را فرو می‌کُشت، نعره‌ای خسته و خونین، بشریت را، به کمک می‌طلبید: ـ « آی آدم‌ها . . . آی آدم‌ها . . .» ما شنیدیم و به یاری نشتابیدیم! به خیالی که قضا، به گمانی که قدر، بر سر آن خسته، گذاری بکُند! «دستی از غیب برون آید و کاری بکُند» هیچ‌یک حتی از جای نجنبیدیم! آستین‌ها را بالا نزدیم دست آن غرقه درامواج بلا را نگرفتیم، تا از آن مهلکه ـ شاید ـ برهانیمش، به کناری برسانیمش! . . . موج، می‌آمد، چون کوه و به ساحل می‌ریخت. با غریوی، که به خاموشی می‌پیوست. با غریقی که در آن ورطه، به کف‌ها، به هوا، چنگ می‌زد، می‌آویخت . . . ما نمی‌دانستیم این که در چنبر گرداب گرفتار شده‌ست، این نگون‌بخت که این‌گونه نگونسار شده‌ست، این منم، این تو، آن همسایه، آن انسان، این مائیم. ما، همان جمع پراکنده، همان تنها، آن تنهاهاییم! همه خاموش نشستیم و تماشا کردیم. آن‌صدا، اما هرگز خاموش نشد. ـ « . . . آی آدم‌ها . . . «آی آدم‌ها . . .» آن صدا، هرگز خاموش نخواهد شد، آن صدا، در همه‌جا دائم، در پرواز است! تا به دنیا دلی از هول ستم می‌لرزد، خاطری آشفته‌ست! دیده‌ای گریان است، هر کجا دست نیاز بشری هست دراز؛ آن صدا درهمه آفاق طنین انداز است! آه، اگر با دل و جان گوش کنیم، آه، اگر وسوسه نان را یک لحظه فراموش کنیم، «آی آدم‌ها» را در همه‌جا می‌شنویم. در پی آن‌همه خون، که بر این خاک چکید، ننگ‌مان باد این جان! شرم‌مان باد این نان! ما نشستیم و تماشا کردیم! در شب تار جهان! در گذرگاهی، تا این حد ظلمانی و توفانی! در دل این‌همه آشوب و پریشانی! این‌که از پای فرو می‌افتد، این‌که بر دار نگونسار شده‌ست، این که با مرگ در افتاده‌ست، این هزاران و هزاران که فرو افتادند؛ این منم، این تو، آن همسایه، آن انسان، این ماییم! ما، همان جمع پراکنده، همان تنها، آن تنهاهاییم! این‌همه موج بلا در همه جا می‌بینیم، «آی آدم‌ها» را می‌شنویم، نیک می‌دانیم، دستی از غیب نخواهد آمد هیچ‌یک حتی یک‌بار نمی‌گوییم با ستمکاری نادانی، این‌گونه مدارا نکنیم آستین‌ها را بالا بزنیم دست در دست هم از پهنۀ آفاق برانیمش! مهربانی را، دانایی را، بر بلندای جهان، بنشانیمش. . .! ـ « آی آدم‌ها . . .! موج می‌آید . . .» فريدون مشيری از مجموعه ی "مرواريد مهر"

بدیهی است که کلیه ی شخصیت ها، احزاب، و قدرت هایی که به هر نحو کودتاچیان را تایید و تشویق نمودند، و به آنان جسارت بخشیدند تا در مقابل دیدگان جهانیان، به کشتار بی رحمانه ی معترضین مسالمت جو، اقدام نمایند، در این جنایت نفرت انگیز سهیم هستند و باید در برابر تاریخ و وجدان خود پاسخگو باشند. در این میان، رسانه ها با ایجاد فضای مملو از تحریف و تزویر و وارونه سازی رویدادها، کشور های مدعی دمکراسی و حقوق بشر با سکوت تایید آمیز و گاهی اعلام مواضع دو پهلو، حکومت های خودکامه و مرتجع منطقه با حمایت علنی معنوی و مادی سخاوتمندانه از جریان سرکوب، شیخ الازهر و برخی از احزاب سکولار داخل و خارج مصر و حزب سلفی نور نیز، با تایید و همراهی، سهم بیشتری از بار مسئولیت این فاجعه ی هولناک را بر دوش خود نهادند و با آشکار تر نمودن ماهیت خبیث خود، تلاش نمودند گوی سبقت را از سایر حریفان بربایند.